"Hiç depresyona girdin mi?" diye soruyorum.
Az önce rotamızda önemli bir değişiklik oldu. Bir süredir aynı yolda ilerliyorduk. Bir dur işaretinde durduk, kırmızı ışıkta değil. Sola döndük. Yollarda hiç trafik ışığı yok zaten.
"Affedersin, ani oldu. Düşünüyordum da."
"Neyi düşünüyordun?"
Hayatım yıllardır dümdüz. Başka nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum. Bunu daha önce kendime bile itiraf etmedim. Depresyonda olduğumu sanmıyorum. Söylemeye çalıştığım bu değil. Hayatım yavan, neşesiz yalnızca. Öyle çok şey kazara olmuş gibi, gereksiz, keyfe keder geliyor ki... Hayatımda bir boyut eksikliği var. Bir şey eksik.
"Bazen nedensiz yere üzgün hissediyorum kendimi" diyorum. "Sana da oluyor mu bu?"
"Öyle bir şey olmuyor bana, sanmıyorum" diyor. "Çocukken daha çok kaygılanırdım."
"Kaygı mı?é
"Evet, önemsiz şeyler için endişelenir dururdum. Bazı insanlar, yabancılar beni endişelendirirdi. Uyumakta zorlanırdım. Karnım ağrırdı."
"Kaç yaşındaydın?"
"Küçüktüm. Belki sekiz, dokuz. Durum kötüleşince annem bana 'çocuk çayı' dediği şeyden yapardı. Aslında şekerli süte bir damla çay koyardı hepsi bu. Oturur konuşurduk."
"Ne hakkında?"
"Genelde beni kaygılandıran şeyler hakkında."
"Hatırladığın belli bir konu var mı?"
"Ölmekten değil ama ailemden birinin ölmesinden korkuyordum. Çoğu soyut korkulardı. Bir süre bir uzvumu kaybedeceğimi düşündüm."
"Gerçekten mi?"
"Evet, çiftliğimizde koyunlar ve kuzular vardı. Kuzular doğduktan birkaç gün sonra babam kuyruklarına özel lastik bantlar takardı. Kan akışını kesecek kadar sıkıydı bantlar. Birkaç gün sonra kuzunun kuyruğu düşerdi. Kuzular acı çekmiyordu, ne olduğunu bile anlamıyorlardı.
Tarlalarda dolaşırken arada bir kopmuş bir kuzu kuyruğu bulduğum olurdu. Aynı şey benim başıma da gelecek mi diye merak ederdim. Ya tişörtümün kolları ya da çoraplarım çok darsa? Çoraplarımla uyuyup gecenin bir yarısı uyandığımda ayağımın düşmüş olduğunu görürsem? Neyin önemli, neyin önemsiz olduğu konusunda da kaygılanmama yol açtı bu durum. Kuzunun kuyruğu neden önemli değildi? Önemli bir şeye sıra gelmeden önce hangi uzuvlarımı kaybedebilirdim?
"Bu konunun neden sinirini bozduğunu anlayabiliyorum."
"Affedersin. Soruna çok uzun bir yanıt verdim. Kısa bir yanıt vermek gerekirse, hayır, depresyonda değilim.
"Peki üzgün müsün?"
"Elbette."
0 Yorumlar